Σάββατο 11 Ιουλίου 2015

Πού θα θέλατε να πάτε διακοπές;

Μέσα στη χρονιά αναρωτηθήκαμε  με τους μαθητές Α1 και Α2  ποιο είναι το ιδανικότερο μέρος διακοπών...
 Μια ενδιαφέρουσα οπτική γωνία μας παρουσίασε ο μαθητής του Α2 Γιάννης Κ.



ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ


  Το άγχος, τα οικονομικά προβλήματα, η ανεργία και η ανασφάλεια προβληματίζουν πλέον καθημερινά την πλειοψηφία των ανθρώπων. Οι διακοπές λοιπόν, δίνουν τη δυνατότητα σε όλους τους ανθρώπους να αποφορτιστούν από τα πολλά προβλήματα που έχουν να αντιμετωπίσουν και να «αδειάσουν» το μυαλό τους από την «κούραση» που το διακατέχει. Οι διακοπές πέρα από μία ευχαρίστηση και όμορφες φωτογραφίες, είναι και μία ανάγκη του ανθρώπου τόσο ψυχολογική όσο και σωματική. Τόσο απαραίτητη για όλους και όμως τόσο διαφορετική!
.


  Ο κάθε άνθρωπος επιλέγει τον τρόπο που θα ξεκουραστεί, και σε αυτό συντελούν πολλοί παράγοντες. Ευτυχώς ο τόπος μας καλύπτει όλα τα γούστα και τα βαλάντια. Πολύβουα νησιά, πολυτελή ξενοδοχεία, κοσμοπολίτικες παραλίες και από την άλλη ήσυχες παραλίες, γραφικά ταβερνάκια, αγροτουριστικά μέρη, λίμνη, θάλασσα, βουνό. Το θέμα όμως στη σημερινή εποχή είναι να καταφέρει να πάει κάποιος διακοπές, επειδή οι διακοπές δεν είναι πολυτέλεια αλλά βασική ανάγκη.


          Για μένα τίποτα δεν συγκρίνεται με την ελευθερία που σου δίνει μία ήσυχη παραλία. Νιώθεις κυρίαρχος του εαυτού σου και αφήνεσαι ολοκληρωτικά, ψυχή και σώμα. Εδώ και χρόνια, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, οι καλοκαιρινές μου διακοπές μοιράζονται. Λίγες μέρες σε κάποιο ξενοδοχείο και λίγες μέρες ελεύθερη κατασκήνωση σε μία παραλία στη Χαλκιδική. Στην παραλία μου. Στο βασίλειό μου. Από μικρό παιδάκι περίμενα να έρθουν αυτές οι μέρες. Για μένα τρομερή περιπέτεια. Δύο αυτοκίνητα φορτωμένα με εξοπλισμό, γιατί αλλιώς θα θέλαμε φορτηγό, και φύγαμε. Βέβαια όσο περνάνε τα χρόνια οι μέρες διαμονής λιγοστεύουν στην παραλία και αυξάνονται στο ξενοδοχείο, γιατί οι γονείς άρχισαν να κουράζονται.





        Εγώ θα το κάνω για όσο αντέχω και ανυπομονώ να έρθει η ώρα που θα πάω με τη δική μου παρέα. Όπως είναι οι παρέες πολλών νέων διάσπαρτες στην παραλία. Το πρωί δεν τους καταλαβαίνεις, ακούς μόνο παιδικές φωνές και μαμάδες που τσιρίζουν. Πιάνουν δουλειά αργά το βράδυ, που γύρω από τις φωτιές, που ανάβουν, θαρρείς ότι βρίσκεσαι σε καταυλισμό ινδιάνων, σε μία άλλη εποχή. Κιθάρες, φυσαρμόνικες, τραγούδια και γέλια, σε κάνουν να νιώθεις τόσο μαγικά, τόσο μοναδικά. Και όταν όλοι αποκοιμούνται κουρασμένοι πλέον, σβήνουν και οι φωτιές και το μόνο που μένει είναι το γεμάτο, κίτρινο, αυγουστιάτικο φεγγάρι, που σκίζει τη θάλασσα στα δύο και φωτίζει ακόμη πιο επιβλητικά τον Άθω που δεσπόζει απέναντι.





   Θα μπορούσα να γράφω μέρες για την παραλία μου, και τις βραδινές εξερευνήσεις με την αδερφή μου, για τις ξαφνικές μπόρες που μας έπιασαν, για τη σκηνούλα μου που είναι καλύτερη και από σουίτα σε πεντάστερο ξενοδοχείο, για τους ψαράδες που βγαίνανε κάθε πρωί με τις βαρκούλες τους, για το δέρμα μου, που μέχρι να συνηθίσω, έτσουζε από την αλμύρα και τον ήλιο, για τις μέρες που περνάω εκεί σαν Ροβινσώνας Κρούσος. 

      Αυτήν την ελευθερία και την ομορφιά που σου χαρίζει απλόχερα η φύση δεν μπορείς να τη βρεις σε κανένα τουριστικό θέρετρο. Υποτίθεται ότι φεύγεις από την πόλη για να ξεκουραστείς και να ηρεμήσεις και όχι για να επισκεφτείς κάποιο μέρος που θα έχει περισσότερο κόσμο. Για μένα οι διακοπές είναι ένας τρόπος για να έρθεις πιο κοντά στη φύση για να γνωρίσεις πράγματα που θα τα θυμάσαι και να «φορτώσεις» τις μπαταρίες σου για το χειμώνα. Αποφόρτιση, χαλάρωση, χρόνος με τους ανθρώπους που αγαπάς, αυτό είναι διακοπές. Να μην πιάνει πουθενά το κινητό σου, να μην έχεις καμία σχέση με αυτά που αφήνεις πίσω σου. Τα αφεντικά και οι δάσκαλοι πρέπει να είναι ο ήλιος και η θάλασσα. Εμείς πρέπει να επιλέγουμε για το πώς θα ξοδέψουμε τα χρήματά μας, και όχι να μας εκμεταλλεύονται για λίγη πολυτέλεια, κάποιοι ξενοδόχοι χωρίς επαγγελματισμό. Καμία πισίνα, κανένα εστιατόριο δεν μπορεί να σου προσφέρει την ομορφιά και την αξία της φύσης. Τίποτα βέβαια δεν είναι αντικειμενικό γιατί οι διακοπές εξαρτώνται από πολλού παράγοντες. Ηλικία, χρήματα, θέλω και πρέπει. 


  Ένα είναι σίγουρο, ότι ο άνθρωπος έχει ανάγκη από διακοπές, ότι και αν είναι αυτές. Ανεξάρτητα από τη διάρκεια και τον τόπο προορισμού, είναι για όλους μας, μία ευκαιρία για μία βουτιά στην ευτυχία. Αποτελούν όαση ξεκούρασης, πριν επιστρέψουμε στην σκληρή καθημερινότητα. Η ζωή δεν είναι μόνο υποχρεώσεις. Όλοι πρέπει να ξεφεύγουμε και να κάνουμε πράγματα που μας αρέσουν. Οι διακοπές σου δίνουν τη δυνατότητα να γνωρίσεις νέους ανθρώπους, να επισκεφτείς μέρη που ονειρεύεσαι και να χαλαρώσεις. Και είναι απαραίτητες για όλους μας, έχοντες και μη έχοντες.
KAΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!!!!


1 σχόλιο:

  1. ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΘΗΤΗ ΤΗΣ Α ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ! ΜΠΡΑΒΟ!
    ΒΟΗΘΗΣΑ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή