Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015

Μαρκ Χάντον, Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα

Στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας στο τμήμα Γ1 μετά τη διδασκαλία της 3ης Ενότητας  "Είμαστε όλοι ίδιοι. Είμαστε όλοι διαφορετικοί" έγινε η πρόταση στα παιδιά να διαβάσουν το αφήγημα του Μάρκ Χάντον, Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα. Το κείμενο, που αποτελεί εξιστόρηση του Κρίστοφερ Μπουν, ατόμου με λειτουργικό αυτισμό, υιοθετεί την οπτική γωνία του ήρωα και βοήθησε τα παιδιά να έρθουν σε επαφή (όσο αυτό είναι δυνατό) με τον τρόπο που βιώνουν τις καταστάσεις άνθρωποι που βρίσκονται μέσα στο φάσμα του αυτισμού. Είναι πολύ ενδιαφέρον επίσης ότι κάποια παιδιά επέλεξαν να διαβάσουν το βιβλίο στην αγγλική γλώσσα.

 






 Ακολουθούν δύο πολύ ωραίες περιλήψεις του βιβλίου από τον Αλέξανδρο Γκρίγκα η πρώτη και από την Ελευθερία Δεληγιαννίδου η δεύτερη.


Αλέξανδρος Γκρίγκας

   Στο βιβλίο του Μαρκ Χάντον "Ποιος σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυχτα" ο κεντρικός ήρωας είναι ο δεκαπεντάχρονος Κρίστοφερ. Η ιστορία ξεκινά λίγα λεπτά μετά τις δώδεκα το βράδυ όταν ο έφηβος ήρωας βρήκε τον Ουέλινγκτον, το κανίς της γειτόνισσας, της κυρίας Σίαρς, νεκρό στον κήπο με μια τσουγκράνα καρφωμένη πάνω του. Η κυρία Σίαρς κάλεσε την αστυνομία νομίζοντας πως υπεύθυνος γι' αυτήν την πράξη ήταν ο Κρίστοφερ. Μόλις έφτασε ο αστυνομικός πήγε να ανακρίνει τον Κρίστοφερ και εκείνος τον χτύπησε, γιατί τον άγγιξε οπότε οδηγήθηκε κρατούμενος στο τμήμα. Ο πατέρας του ειδοποιήθηκε και έτσι η αστυνομία απλώς του έκανε μια σύσταση, που σήμαινε ότι ο Κρίστοφερ δεν θα έπρεπε να μπλέξει σε μπελάδες.
Ο Κρίστοφερ είναι ένα παιδί με ειδικές ανάγκες που χρειάζεται ιδιαίτερη φροντίδα. Για παράδειγμα τρώει μόνο φαγητά που έχουν χρώμα κόκκινο και πράσινο και ποτέ καφέ και κίτρινο. Ακόμα, τα φαγητά στο πιάτο του δεν θέλει να ακουμπάνε το ένα στο άλλο. Μόλις τον αγγίξει κάποιος ακόμα και για να τον αγκαλιάσει στριγκλίζει αλλά αυτό το κάνει οποιαδήποτε στιγμή υπάρχει γύρω του κάτι που δεν του αρέσει. Δεν αντέχει να μην έχει πρόγραμμα , είναι ιδιοφυΐα στα μαθηματικά και δεν του αρέσει να περιτριγυρίζεται από κόσμο. Η μητέρα του, όπως μας πληροφορεί, έχει πεθάνει από καρδιακή προσβολή στο νοσοκομείο, οπότε ζούσε με τον πατέρα του στο Σουίντον.
   Ο ήρωάς μας, λοιπόν, επηρεασμένος από τα βιβλία του Σέρλοκ Χολμς αποφασίζει να ανακαλύψει το δολοφόνο του Ουέλιγκτον. Επίσης γράφει ένα βιβλίο με όλη αυτήν την ιστορία, όπου σημειώνει τις έρευνες που κάνει καθώς και τις απαντήσεις που δίνουν οι γείτονές  στις ερωτήσεις του. Όταν όμως ο πατέρας του το μαθαίνει, του απαγορεύει να ξαναασχοληθεί με αυτό το θέμα. Ο Κρίστοφερ τον παρακούει και πηγαίνει στο σπίτι της κυρίας Σίαρς, γιατί υποπτευόταν τον πρώην άντρα της, κύριο Σίαρς, που μπορεί να ήθελε να την εκδικηθεί. Ο πατέρας βρίσκει το βιβλίο που γράφει και θυμώνει πραγματικά πολύ. Μαλώνει τον Κρίστοφερ και κρύβει το βιβλίο. 

Ο Κρίστοφερ την επόμενη μέρα που ο πατέρας του έλειπε στην δουλειά έψαξε να βρει το βιβλίο του στην κρεβατοκάμαρα του. Εκτός από αυτό όμως βρήκε  γράμματα που του έστελνε η μητέρα του, με πρόσφατη ημερομηνία από το Λονδίνο. Τα διαβάζει και καταλαβαίνει ότι η μητέρα του ζούσε στο Λονδίνο με τον κύριο Σιαρς και ο πατέρας του του είχε πει ψέματα. Τότε χάνει  τις αισθήσεις του και κάνει εμετό. Ξυπνάει πάλι, όταν φτάνει ο πατέρας σπίτι, ο οποίος τον βρήκε ξαπλωμένο στο πάτωμα και κατάλαβε ότι είχε διαβάσει τα γράμματα, οπότε του ζήτησε συγγνώμη και προσπάθησε να του εξηγήσει. Ακόμα, πιστεύοντας πως δεν έπρεπε να του κρύβει τίποτε τώρα πια του αποκαλύπτει ότι αυτός ήταν που είχε σκοτώσει τον Ουέλινγκτον.

   Ο Κρίστοφερ τρομοκρατείται και από τον φόβο του, να μην τον πειράξει ο πατέρας του, παίρνει την απόφαση να φύγει από το σπίτι και να πάει  στο Λονδίνο στην μητέρα του με το τρένο. Πήρε το ποντίκι του, τον Τόμπι, φαγητό και την κάρτα ανάληψης μετρητών του πατέρα του. Φτάνει στον σταθμό των τρένων. Εκεί βρέθηκε ένας αστυνομικός που τον βοήθησε να βγάλει χρήματα από την τράπεζα. Αμέσως μετά πήγε στο εκδοτήριο εισιτηρίων έβγαλε το εισιτήριο για Λονδίνο. Επιβιβάστηκε στο τρένο. Όμως λίγο πριν ξεκινήσει ανέβηκε στο τρένο και ο αστυνόμος, γιατί είχε ενημερωθεί ότι το παιδί το έψαχνε ο πατέρας του. Το έπιασε, όμως είχε ήδη ξεκινήσει το τρένο. Κάποια στιγμή  ο Κρίστοφερ χρειάστηκε τουαλέτα. Φεύγοντας είδε μια ντουλάπα και χώθηκε μέσα. Έτσι, ο αστυνόμος τον έχασε. Όταν το τρένο έφτασε στο τέρμα και αποβιβάστηκαν όλοι κατέβηκε και ο Κρίστοφερ. Από την πολυκοσμία δεν αισθάνθηκε καλά  και έκατσε σε έναν πάγκο για πέντε ώρες. 

Όταν ξανάνοιξε τα μάτια του η αίθουσα είχε αδειάσει. Είχε χάσει όμως τον Τόμπι. Τον βρήκε στις ράγες και προσπάθησε να τον πιάσει, κινδυνεύοντας να τον πατήσει ένα τρένο. Ευτυχώς τον έσωσε ένας άντρας. Αμέσως μετά μπαίνει σ' ένα λεωφορείο, κατεβαίνει στη σωστή στάση και πηγαίνει στο διαμέρισμα της μητέρας του με τη βοήθεια ενός χάρτη που αγοράζει. Μόλις η μητέρα του τον είδε ενθουσιάστηκε, σε αντίθεση με τον σύντροφό της, τον κύριο Σίαρς. Της εξήγησε τι ακριβώς συνέβη με τον πατέρα του και της ζήτησε να μείνει μαζί της στο Λονδίνο, αυτή φυσικά δέχτηκε.

 Στη διάρκεια της νύχτας ήρθε ο πατέρας του. Όμως ο Κρίστοφερ δεν του μιλούσε, οπότε ξαναέφυγε για το Σουίντον. Ο Κρίστοφερ άρχισε να παραπονιέται στη μητέρα του ότι ήθελε να δώσει τις εξετάσεις του για τα ανώτερα μαθηματικά. Εκείνη όμως του είπε ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει. Ο κύριος Σίαρς ένα βράδυ ήρθε μεθυσμένος και άρχισε να βρίζει τον Κρίστοφερ, οπότε η μητέρα πήρε το παιδί και το αυτοκίνητο του κυρίου Σίαρς και γύρισε πίσω στο Σουίντον. Μέχρι να μαζέψει χρήματα για να νοικιάσει σπίτι μαζί με τον Κρίστοφερ αναγκαστικά έμειναν στον πατέρα. Ο Κρίστοφερ όμως τον φοβόταν. Τελικά, του μίλησε πρώτη φορά αφού μπόρεσε να γράψει τις εξετάσεις και έγραψε και άριστα. Η μητέρα βρήκε δουλειά και νοίκιασε μια γκαρσονιέρα. Όμως ο Κρίστοφερ θα έπρεπε να μένει με τον πατέρα του μέχρι να γυρίσει από την δουλειά η μητέρα του. Ο πατέρας του προσπαθώντας να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη του, αγοράζει ένα σκυλάκι για έκπληξη, το οποίο όμως ο Κρίστοφερ μπορεί να  βλέπει μόνο όταν είναι σπίτι του πατέρα, γιατί δεν χωράει στην γκαρσονιέρα. Στο τέλος ο Κρίστοφερ κάνει όνειρα για το μέλλον καθώς έχει πάρει απίστευτη δύναμη, αφού τα κατάφερε να λύσει το μυστήριο με την δολοφονία του Ουέλινγκτον αλλά και να πάει μέχρι το Λονδίνο μόνος του. Το όνειρό του ήταν να σπουδάσει σε μια μεγάλη πόλη.


Ελευθερία Δεληγιαννίδου

   Ο Κρίστοφερ Μπουν είναι ένας πανέξυπνος αλλά και παράξενος νέος, ο οποίος έχει έναν ιδιαίτερο τρόπο σκέψης. Του αρέσει το κόκκινο χρώμα, αλλά αντιπαθεί το κίτρινο και το καφέ. Δεν του αρέσει να τον αγγίζουν, ούτε να λέει ψέματα. Γνωρίζει πολλά για τα μαθηματικά, αλλά δεν καταλαβαίνει τα συναισθήματα και τις γκριμάτσες των ανθρώπων. Για την κατανόηση αυτών τον βοηθάει η κυρία Σόμπαν, η δασκάλα του.

    Μια μεγάλη περιπέτεια ξεκινά στη ζωή του όταν πρωτοβρίσκει το σκυλί της γειτόνισσάς του να κείτεται πάνω στο γρασίδι έχοντας καρφωμένη μια τσουγκράνα  πάνω του. Το πλησιάζει και συνειδητοποιεί  πως είναι νεκρό και εξαιτίας της τσουγκράνας καταλαβαίνει πως επρόκειτο για δολοφονία. Το σκυλί αυτό το γνώριζε, το όνομά του ήταν Ουέλιγκτον και βλέποντάς το σε αυτή την κατάσταση ήθελε να βρεθεί ο ένοχος και να τιμωρηθεί. Τράβηξε την τσουγκράνα από πάνω του, το πήρε στην αγκαλιά του και το έσφιξε. Λίγο αργότερα έφτασε και η ιδιοκτήτρια του σκυλιού, η κυρία Σιάρς η οποία άρχισε να κατηγορεί τον Κρίστοφερ για τον θάνατο του Ουέλιγκτον. Μέσα σε λίγα λεπτά καταφθάνει και η αστυνομία, η οποία έχει ως βασικό ύποπτο τον Κρίστοφερ, τον οποίο καταφέρνει να συλλάβει μετά από την επίθεσή του σε αστυνομικό.






   Ύστερα οι αστυνομικοί κάλεσαν τον πατέρα του Κρίστοφερ, ο οποίος ήρθε νευριασμένος να παραλάβει τον γιο του. Αφού τους έκαναν ορισμένες ερωτήσεις, τους άφησαν να φύγουν πρώτα όμως έκαναν μια σύσταση στον Κρίστοφερ. 
Η Σόμπαν του είχε πει να γράψει ένα μυθιστόρημα, το οποίο θα ήθελε να το διαβάσει και ο ίδιος και αφού δεν του αρέσει να λέει ψέματα αποφάσισε να γράψει για την δικιά του ενδιαφέρουσα ιστορία, αρχίζοντας με τη δολοφονία του σκύλου.  Εν τω μεταξύ, ο Κρίστοφερ με τον πατέρα του φτάνουν σπίτι και χωρίς να πουν πολλά κατευθύνονται ο καθένας στο δωμάτιό του και πέφτουν για ύπνο. 


   Την επόμενη μέρα πηγαίνοντας στο σχολείο, ο Κρίστοφερ είδε τέσσερα κόκκινα αυτοκίνητα στη σειρά και σύμφωνα με αυτόν, αυτό σήμαινε πως θα ήταν μια καλή μέρα κι έτσι αποφάσισε να σταματήσει να λυπάται για το θάνατο του Ουέλιγκτον και να ψάξει να βρει τον ένοχο.


   Άρχισε τότε να ερευνά την υπόθεση αυτή. Έμαθε πως ο σύζυγος της κυρίας Σίαρς, ο κύριος Σίαρς, την είχε εγκαταλείψει, πράγμα που τον έκανε τον βασικό ύποπτο αυτής της υπόθεσης, καθώς δεν χώνευε την κυρία Σίαρς και το κίνητρό του ήταν να την στενοχωρήσει σύμφωνα με τον Κρίστοφερ. Με αφορμή αυτό, αποφάσισε να μάθει περισσότερα γι' αυτόν. Ο πατέρας του, τού είπε να μην χώνει τη μύτη του στις δουλειές των άλλων, παρ' όλ' αυτά συνέχισε την έρευνά του. Έκανε επισκέψεις σε πολλούς γείτονες για να ρωτήσει για το συμβάν, κανείς όμως δεν τον πληροφορούσε για τίποτα, εκτός από την κυρία Αλεξάντερ η οποία του είπε πως ο κύριος Σίαρς εγκατέλειψε την σύζυγό του για να είναι με την μητέρα του Κρίστοφερ -η μητέρα του Κρίστοφερ πέθανε πριν από δύο χρόνια στο νοσοκομείο από καρδιακή προσβολή, όπως του είχε πει ο πατέρας του - παρ' όλ' αυτά έγραψε τις νέες πληροφορίες που έμαθε στο βιβλίο του. 


Την επόμενη μέρα πήγε το βιβλίο στο σχολείο για να το δει η κυρία Σόμπαν και να ελέγξει για γραμματικά λάθη. Γυρνώντας απ' το σχολείο ξέχασε το βιβλίο στην κουζίνα και χαλάρωνε βλέποντας τηλεόραση. Όταν έφτασε ο πατέρας του στο σπίτι, βρήκε το βιβλίο και το διάβασε, οργισμένος τότε του υπενθύμισε πως του είχε πει να μην χώνει τη μύτη του στις δουλειές των άλλων, άρχισε στη συνέχεια να βρίζει και να χτυπάει τον Κρίστοφερ, ο οποίος αντιστάθηκε και άρχισε να τον χτυπάει κι αυτός. Τελικά, η σύγκρουση αυτή έληξε χωρίς αίσιο τέλος, καθώς και οι δύο ήταν τραυματισμένοι. Ο πατέρας του Κρίστοφερ πήρε το βιβλίο και το έβαλε στο δωμάτιό του. Την επόμενη μέρα ήταν Σάββατο και για να δείξει ο πατέρας του Κρίστοφερ πόσο πολύ λυπόταν, τον πήγε στο ζωολογικό κήπο. 

Τη Δευτέρα, γυρνώντας απ' το σχολείο, ο Κρίστοφερ μπήκε στο δωμάτιο του πατέρα του όταν αυτός έλειπε και έψαξε την ντουλάπα του για το βιβλίο. Τελικά το βρήκε αλλά δεν το πήρε γιατί έτσι ο πατέρας του θα καταλάβαινε πως μπήκε στο δωμάτιό του και έψαχνε τα πράγματά του. Άκουσε τον πατέρα του να κλείνει την πόρτα του αυτοκινήτου και αυτό σήμαινε πως από λεπτό σε λεπτό θα έμπαινε στο σπίτι. Λίγο πριν φύγει βρήκε έναν φάκελο με αποδέκτη τον εαυτό του αλλά ακόμη περισσότερους μέσα στο κουτί των πουκαμίσων. Τον πήρε στα χέρια του και πήγε στο δωμάτιό του, τον άνοιξε και το γράμμα που περιείχε ήταν από την μητέρα του. Έλεγε πως δουλεύει ως γραμματέας σε ένα εργοστάσιο καθώς και ότι ζούσε στο Λονδίνο. Ο Κρίστοφερ ήταν μπερδεμένος από όλα αυτά που διάβασε. Η ημερομηνία που είχε σταλεί το γράμμα ήταν 18 μήνες μετά από τον υποτιθέμενο πλέον θάνατο της μητέρας του. Έτσι έχει άλλο ένα μυστήριο να λύσει εκτός από τον θάνατο του σκυλιού. Μετά από έξι μέρες κατάφερε να ξαναμπεί στο δωμάτιο του πατέρα του και να διαβάσει μερικά από τα υπόλοιπα γράμματα. Σε αυτά έγραφε πως έμενε με τον κύριο Σίαρς και περιέγραφε τον αληθινό λόγο που έφυγε. Πίστευε πως δεν ήταν πολύ καλή μητέρα και πως ίσως τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά αν ο Κρίστοφερ ήταν διαφορετικός και η ίδια καλύτερη σ' αυτό. Δεν είχε υπομονή σε αντίθεση με τον πατέρα του και θεωρούσε ότι έκανε τη ζωή τους δύσκολη και πως θα ήταν καλύτερο για όλους να φύγει.


    Ο Κρίστοφερ με όλα αυτά που έμαθε συγχύστηκε και αργότερα λυποθύμησε. Όταν ήρθε σπίτι ο πατέρας του, τον βρήκε λιπόθυμο και ξαπλωμένο στο κρεβάτι με εμετό δίπλα του. Αφού του έκανε μπάνιο, του ζήτησε συγγνώμη που του έκρυψε κάτι τόσο σοβαρό και του είπε πως από εδώ και πέρα θα του λέει πάντα την αλήθεια. Έτσι, του αποκάλυψε πως αυτός σκότωσε τον Ουέλιγκτον και ο λόγος για τον οποίο το έκανε αυτό ήταν επειδή όταν έφυγε η μητέρα του Κρίστοφερ, η κυρία Σίαρς ήταν πο
λύ καλή και με τους δύο και βοήθησε τον πατέρα του να ξεπεράσει αυτή τη δύσκολη κατάσταση. Τους βοηθούσε με τις δουλειές του σπιτιού, ρωτούσε αν ήθελαν κάτι και γενικότερα νοιαζόταν γι' αυτούς. Έτσι, ο πατέρας του Κρίστοφερ της ζήτησε να μετακομίσει μαζί τους ή αυτοί να μετακομίσουν μαζί της. Νόμιζε ότι ήταν φίλοι, αλλά τελικά νόμιζε λάθος γιατί όλο αυτό το θέμα κατέληξε σε καβγά και αποδείχθηκε πως η κυρία Σίαρς νοιαζόταν πιο πολύ για το σκυλί απ' ότι γι' αυτούς. Τελικά από τα νεύρα του ο πατέρας του κάρφωσε την τσουγκράνα στο σκυλί και το σκότωσε. Ο Κρίστοφερ τρομαγμένος από την φρικτή αυτή πράξη του πατέρα του, κατάλαβε ότι δεν μπορούσε  πια να μένει στο ίδιο σπίτι με αυτόν, διότι πίστευε πως ο πατέρας του θα σκότωνε  και τον ίδιο. 


Παρ' όλο που του ζήτησε πολλές φορές συγγνώμη, ο Κρίστοφερ αποφάσισε ότι έπρεπε να φύγει από το σπίτι και θα πήγαινε να μείνει μαζί με την μητέρα του στο Λονδίνο. Τελικά, έφτασε στον σιδηροδρομικό σταθμό, μετά  από έναν μακρινό και κουραστικό δρόμο. Για να χαλαρώσει άρχισε να λύνει εξισώσεις από μέσα του. Εκεί, συνάντησε έναν αστυνομικό, ο οποίος τον ρώτησε τι έκανε μόνος του. Ο Κρίστοφερ του έδωσε τις πληροφορίες  που επιθυμούσε και του είπε επίσης ότι ο πατέρας του είχε σκοτώσει τον Ουέλιγκτον. Αργότερα συνέχισε τον δρόμο του, έβγαλε εισιτήριο και μπήκε στο τρένο για Λονδίνο. Λίγο πριν φύγει το τρένο ο αστυνομικός πρόλαβε να μπει μέσα και ζήτησε από τον Κρίστοφερ να έρθει μαζί του, διότι ο πατέρας του τον έψαχνε. Προτού προλάβουν να βγουν έξω, οι πόρτες του τρένου κλείνουν και το τρένο αρχίζει να κινείται. Εξαιτίας αυτού θα κατέβαιναν στην επόμενη στάση, για να γυρίσουν πίσω. Ο Κρίστοφερ κάποια στιγμή πήγε στην τουαλέτα και τελειώνοντας ό,τι είχε να κάνει, ανέβηκε σε ένα ράφι και έσυρε μπροστά του μια βαλίτσα έτσι ώστε να μην φαίνεται και να μπορέσει να ηρεμήσει και να συγκεντρωθεί, για να δει τι θα κάνει από εδώ και πέρα. Δεν ήθελε να γυρίσει πίσω στον πατέρα του και όταν έγινε η στάση, ο αστυνομικός δεν έβρισκε τον Κρίστοφερ και αναγκάστηκε να μείνει πάνω στο τρένο όπου και συνέχισε το ψάξιμο. Μετά από αρκετές στάσεις το τρένο σταμάτησε να κινείται εντελώς, ο Κρίστοφερ βγήκε από εκεί που ήταν κρυμμένος και  αποφάσισε να κατέβει.


 Φτάνοντας στο Λονδίνο πήγε στο μετρό για να πάρει το τρένο που οδηγούσε στo σπίτι της μητέρας του. Κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού κουβαλούσε μαζί του και τον Τόμπυ, το κατοικίδιο ποντίκι του. Ο Κρίστοφερ καθόταν στον σταθμό για πέντε ώρες και τότε κατάλαβε ότι ο Τόμπυ έλειπε από την τσέπη όπου τον είχε. Άρχισε να τον ψάχνει και τον βρήκε να κάθεται στις ράγες του τρένου. Κατέβηκε να τον πάρει όμως εκείνη τη στιγμή πλησίαζε ένα τρένο. Τελικά, κατάφερε να αρπάξει τον Τόμπυ και με την βοήθεια ενός άντρα σώθηκε και δεν τον πάτησε το τρένο. Ανέβηκε στο δικό του τρένο και αφού έφτασε στο σταθμό Ουαλίας και Σκωτίας, κατέβηκε και καθώς θυμόταν τη διεύθυνση του σπιτιού της μητέρας του από τα γράμματα, βρήκε το σπίτι της.


   Με τον ερχομό του η μητέρα του ήταν γεμάτη χαρά, αντιθέτως ο κύριος Σίαρς δεν ήταν και τόσο χαρούμενος. Στο σπίτι ένιωθε ασφάλεια αν και φοβόταν τον κύριο Σίαρς. Ο πατέρας του Κρίστοφερ όμως, κατάφερε να τον βρει και του ζητά να επιστρέψουν πίσω. Η άρνηση του Κρίστοφερ νευριάζει τον πατέρα του και η μητέρα του τον διώχνει. Ο Κρίστοφερ παρ' όλ' αυτά που συνέβησαν ζητά από την μητέρα του να τον πάει στο Σουίντον μόνο και μόνο για να δώσει εξετάσεις μαθηματικών απολυτηρίου. Έτσι, θα μπορούσε να περάσει στο Πανεπιστήμιο.

    Παράλληλα, η μητέρα του χάνει τη δουλειά της διότι δούλευε σαν προσωρινός υπάλληλος και προσέλαβαν κάποιον άλλο. Μετά από έναν μεγάλο καβγά η μητέρα του Κρίστοφερ αποφασίζει να εγκαταλείψει τον κύριο Σίαρς. Γύρισαν με τον Κρίστοφερ στο Σουίντον όπου έμειναν στο σπίτι του πατέρα του όταν αυτ΄πος δεν ήταν εκεί. Παρ΄όλη την κούρασή του ο Κρίστοφερ αποφασίζει να δώσει εξετάσεις απολυτηρίου στα μαθηματικά.  Εν τω μεταξύ μετακομίζουν με τη μητέρα του σε μια γκαρσονιέρα και ο πατέρας του για να του δείξει πόσ πολύ λυπάται του αγοράζει ένα σκυλάκι, επειδή ο Τόμπυ είχε πεθάνει. Έτσι, μέρα με τη μέρα ο Κρίστοφερ αρχίζει να ξαναεμπιστεύεται τον πατέρα του. Καταφέρνει στις εξετάσεις του να πάρει άριστα και αρχίζει να κάνει σχέδια για ένα λαμπρό μέλλον, να γίνει επιστήμονας, να πάρει δικό του διαμέρισμα όπου θα ζει με τον Σάντι, το σκυλάκι του, τα βιβλία και τον υπολογιστή του. Εν κατακλείδι, μέσω αυτής της μεγάλης περιπέτειας της ζωής του κατάλαβε ότι μπορεί να καταφέρει οτιδήποτε!






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου